Ook als eenvoudige columnist krijg je soms wereldvragen op je afgevuurd. Gelukkig beperkt het zich meestal tot de kleine wereld van Gilze. Waar ik was toen er een vergadering over de Tip plaats vond? Of waarom ik niet aanwezig was bij de bespreking over de toekomst van de kerk? Het is zeker niet zo dat ik niet geïnteresseerd ben, maar ik ben er niet alleen voor ‘op of rondom de Tip’. Bovendien heb ik intussen begrepen dat hoe meer gepubliceerd wordt over de Tip, de vraagprijs navenant stijgt. Dus geen investering van mijn zijkant.
De stoepen voor de deur van de Tip en de kerk zijn in ieder geval redelijk tot goed en dat kun je niet zeggen over de rest van Gilze. Vele ouderen doen hier regelmatig hun beklag over. Ik moest er maar eens over schrijven. Gek eigenlijk in zo’n dorp vol omleidingen, waarbij je onderweg vaak je nek breekt over de vele stratenmakers.
Vorig jaar versperden ze mijn pad voortdurend in het pindurp en na nieuwjaar werden de stenen er weer uitgegooid om het kruispunt met Korte Wagenstraat op de schop te nemen. Het ziet er nu beter uit. Als bijvangst een stoepje voor de Hof, zodat je daar niet voortdurend over het terras hoeft te slalommen. Een ministreepje grond naast Plaza Action, bestemd voor het schaamgroen dat er ongetwijfeld geplant gaat worden. Kijkend naar de bandensporen die nu al in het zand staan, voorspel ik het landschap een kort leven.
Ik noem het schaamgroen want onze gemeente moet zich diep schamen voor de resultaten van dit burgerinitiatief.
Jaren geleden kreeg ik als omwonende een schriftelijke uitnodiging om deel te nemen aan een werkgroep die zich bezig ging houden met verbetering van het lelijkste plein van onze gemeente, het Steenakkerplein. Ik liet het over aan vertegenwoordigers uit onze buurt en hoorde iedere jaarvergadering hoe het vorderde of stagneerde. Er groeiden plannen, ik zag mooie 3D-beelden, ja het werd nog wel eens iets op die parkeerplaats voor Tilburgers en andere buitenlui. Maar helaas…. het geld is op en 2026 wordt een ravijnjaar dus een streep door die mooie plannen. Ook vanaf de zijkaant valt hier weinig aan te doen.
Ik wandel door landschapspark d’n Steenakker naar de Warande (de Vraant) en wordt aangesproken door een Gilse mens die de waterplas en omgeving dagelijks in de gaten houdt. Hij attendeert me op het onbereikbare bruggetje met het predicaat ‘onveilig’. Aan twee kanten afgezet met hekwerk en het traditionele verbodsbord. Ook de kijkplek voor rollators en scootmobielers is hiermee afgesloten. Een situatie die al maanden duurt en volgens de ervaringsdeskundige met een aantal nieuwe planken te verhelpen is. Hij heeft al gebeld met de gemeente, zelfs zijn diensten aangeboden maar tot nu toe nul op rekest.
Dit horend ben ik van mening dat herstel geen brug te ver is. Dus vanaf nu zal ik in ieder Zijkaantje laten horen dat het bruggetje hersteld moet worden. Totdat het karwei naar tevredenheid geklaard is!
Ton de Bruyn