Ze mocht een wens doen, de 85-jarige Joke Boerma uit Boxtel. En samen met haar begeleider Angeline Schellekens van het Langenlindenhuis (kleinschalige woonvorm voor mensen met dementie) liet ze die in vervulling gaan: een tattoo! Mét bijzondere betekenis...

Door Pål Jansen – Brabants Centrum

“Ja, ik vond het gewoon mooi", zegt Joke. “En ik wilde er eigenlijk al langer een. Ik heb ze altijd mooi gevonden, ook die van mijn dochter."

Joke dacht altijd dat het een beetje raar zou zijn tegenover haar kleinkinderen. “Maar het bleek dat die het juist ontzettend stoer vonden! Ook mijn medebewoners vinden het mooi, op twee na. Die zeiden: 'Hoe kom je erbij?'", gniffelt Joke. “Een kennis van mij die bij me op visite was, dacht in eerste instantie dat het een plakplaatje was", lacht ze.

De organisatie Dagelijks Leven van Het Langenlindenhuis maakt het mogelijk voor de bewoners om een wens in vervulling te laten gaan. Toevallig kon een medewerker helpen met een ontwerp. Joke: “Zij bedacht een klavertje vier met een hartje in het midden. Ik vind het prachtig. Dus dat is het geworden."

Na aan het hart

De tatoeage verwijst naar de mensen die haar na aan het hart liggen. Op de blaadjes en in het hartje staan de voorletters van haar kleindochters en haar dochter Silvia. En de J? “Mijn eigen naam begint daarmee, en die van mijn andere dochter die ook Joke heette. Zij is overleden. Pas op latere leeftijd kwamen de artsen erachter dat zij de ziekte van Steinert had (een zeldzame spieraandoening - red.)."

Samen met begeleider Angeline ging Joke naar Noes Aijal van de tattooshop in haar woonplaats. De afspraak kon gemaakt worden toen het wat rustiger in de zaak was, wat Joke fijn vond. “Het was een hele belevenis. Er lag nog een wat jongere vrouw die het ontzettend leuk vond. 'Misschien zien we elkaar wel weer', zei ze erbij. En een meneer die veel kwebbelde... Of het zetten van de tattoo zeer deed? Het rode gedeelte wel! Maar de rest... daar heb ik 'weinig mee geleden'."

Tattoo-artist Noes krijgt vaker mensen op bezoek die al wat ouder zijn, al lopen senioren de deur niet plat. “Er zit nog wel een beetje een stigma op. Die generatie is opgegroeid met de gedachte dat tatoeages voor een bepaald slag volk waren: boeven en bandieten, zeelui en militairen."

Des te mooier vindt Noes het om te zien dat iemand van Jokes leeftijd de lichaamskunst toch waardeert. “Bovendien had zij ook een uitzonderlijk verhaal."

'Gewoon doen!'

Wat Joke betreft blijft het ook niet bij het klavertje vier. “Maar ik weet nog niet wat hoor, daar moet ik nog over nadenken. Wat ik tegen leeftijdsgenoten zou zeggen die hierover nadenken? Doen; het is hartstikke leuk!"