Ik ben naast de kerk geboren. De volgende dag was het maar oversteken om er gedoopt te worden. Na een grondige voorbereiding, inclusief catechismus en biechten mocht ik met een wit zieltje voor de eerste keer ter communie. Voor de begeleiding naar de communiebank kregen we er een gratis bruidje bij geleverd. En vervolgens natuurlijk de guldens, kwatta’s en een missaal met foto’s. Daarna werd ik een regelmatige gebruiker, al ben ik er nooit echt verslaafd aan geraakt. Wel aan de muziek trouwens. Vanaf de derde klas bij het jongenskoor. Rond de piano bij dirigent Groot en boven op het koor bij het orgel met de mannen samen zingen. Voor de vrouwen was toen nog geen plaats. Met de kerst onder de pannen een nachtmis met drie heren, drie missen achter elkaar en het lof. Het liep er altijd storm. En later uiteraard op trompet met orgel, harmonie en strijkorkest. Altijd volle bak in de kerk van pastoor Driessen. Nie waar?

Ik betaalde een kwartje voor mijn plaats, maar Wimke Maas vertelde me over het plaatsen verpachten van vroeger. ‘Het groot van Gils’ kocht de duurste plaatsen en zat vooraan. Als het lichtje rood brandde mocht het gewone volk binnen komen.

Dan is het nu wel wat anders gesteld. Tegenwoordig kunnen alle aanwezige parochianen op de eerste rij zitten. Zelfs de Sleutel wordt te groot voor het uitgedunde, vergrijsde groepje.

Ik lees in de Nieuwsbrief van Parochie Sint Jan de Doper, waaronder Gilze al een tijdje valt dat men voornemens is op termijn alle kerkgebouwen te sluiten. Maar eerst moet er een acceptabele herbestemming worden gevonden. 16 januari gaat er in Gilze over gesproken worden, hoor ik.

Hoogste tijd voor een plan de campagne dus. We zullen het maar niet aan de heren van de sociëteit over laten, want dan komt de tijd van de pachtplaatsen weer terug. Nee, het moet iets van nu worden! Waar is behoefte aan in deze onrustige tijd vol vijandigheid? Het ligt zo voor de hand als je de goed scorende tv programma’s, die een tegenwicht voor het sombere nieuws op een rijtje zet. En het past ook nog eens goed in het huis van God, de God van liefde.

Het begin is eigenlijk al gemaakt. Naast de kerk staan enkele bordjes met daarop K+R. Kiss en Ride. Ik bedenk: “Zo’n vaart loopt het toch niet met dat kerkbezoek”, maar bedenk dat dit de kortparkeervoorziening gaat worden van het programma ‘Onderweg naar Liefde’. Daarin wordt wat afgekust en gereden. En tussen de bomen zal het wild parkeren plaats vinden.

En dan is het maar een kleine stap naar de volgende halte.

Scoop: de Sint Petrus Bandenkerk wordt de nieuwe B&B Vol Liefde.