Daar is-tie dan, de cultuurbijbel van onze creatieve gemeente. Een glossy blad als bijlage van ‘t kraantje, flinterdun maar de cover belooft veel. Het cursusprogramma 2024-2025 van het KunstPodium. Ik word er helemaal warm van. Een uitnodiging om een instrument te leren spelen, te gaan zingen en dansen of fotograferen. Het meeste doe ik al mijn leven lang en voor ballet ben ik niet in de wieg gelegd, maar de uitnodiging om een oude hobby weer eens op te pakken grijp ik met beide handen aan. Ik heb veel getekend, wil dit weer oppakken en eindelijk leren schilderen. Ik heb ik het niet over de kozijnen van mijn huis maar over het ambacht aan de ezel. Vol enthousiasme sla ik de folder open. Heel veel uitnodigende foto’s. Liefst drie pagina’s gevuld met creatieve uitspattingen. Helaas word ik van het gebodene in mijn woonplaats niet warm of koud en het totale aanbod in onze gemeente is niets minder dan een koude douche.
Eigenlijk kan ik in onze cultuurtempel de Schakel alleen maar terecht voor 'Mozaïek voor volwassenen'. Vermoedelijk zullen in ons dorp het komende jaar overal de benkskes verrijzen, maar ik vind het aanbod pure erremoei.
In de zomerperiode heb ik wat proefgedraaid in een atelier in Alphen dus ik word meteen gegrepen door de titel ‘Tekenen en schilderen voor volwassenen’. De Vincent in mij is ontwaakt, nu nog even tot volwassenheid laten komen. Maar dan kijk ik even naar de tekst naast de wervende kopschildering en dan houdt mijn ambitie om de lokale Van Gogh te worden eigenlijk al weer op. Voor de landschappen en portretten, het licht en donker moet ik me wenden tot het Cultuurhuis de Cammeleur in Dongen.
Mijn voorkeur gaat uit naar de Schakel. De gemeente heeft dat gebouw toch niet voor niets aangekocht? De Boodschap haal ik op de fiets nog met gemak, maar de Cammeleur is net een brug te ver. Ik ga tenslotte ook niet in een harmonie van Dongen zitten te toeteren. Kunst en cultuur: een aantrekkelijk aspect van de leefbaarheid en samenhang binnen een dorpsgemeenschap. Ik zie daarvoor weinig podium in het aanbod voor het komende jaar. Voor theater, zang en dans: op naar buurgemeente Dongen. Muziek kunnen we nog een beetje in Rijen halen, maar ook hier zit de kunst in de beperking. Gitaar en ukelele zetten de toon en het keyboard vormt het slotakkoord. Om daar aan deel te nemen moet je volgens de folder wel volwassen zijn.
Culturele verschraling waar ons nieuwe kabinet nog iets van kan leren. Misschien in de komende begroting toch ruimte voor subsidie?
Ik wens Gilze en Rijen meer kunst toe. Anders vrees ik dat de podia in Schakel en Boodschap voorgoed leeg komen staan. En dan laten we Molenschot en Hulten al helemaal buiten beeld verdwijnen. We kunnen niet eeuwig teren op seniorenorkesten, ouderenkoren, bejaardentoneel en dito cabaret.
En mijn ambitie tot het schildersambacht? Moet ik dan maar de Zonnebloemen op nummer gaan schilderen of is er nog hoop?