Alle basisschoolkinderen (en hun ouders!) kijken elk jaar uit naar de KiaK-kindervakantieweek in Gilze. Er is zoveel te beleven. En na vijf weken vakantie staan de kinderen te popelen om hun klasgenootjes terug te zien. Vooral de laatste vrijdag is populair: de KiaK-kermis.

Tekst: Marlene Lunter

Foto’s: Cor de Kok

Zo’n 200 kinderen kwamen naar de ochtendkermis in en om De Spie, het aantrekkelijk versierde scoutinggebouw aan de Boslaan in Gilze. Elk kind kreeg een kaart en kon zo aan de activiteiten meedoen. Het regende en bleef regenen, maar dat mocht de pret niet drukken.

Sjoelen, klauteren en snoepen

Binnen kon je onder andere boogschieten, sjoelen, stokken vangen en touwtjetrekken. Of het donkere spookhuis in. “Eng,” huiverde de kleine Sem. Hij was niet de enige aan de witte gezichtjes te zien. Gelukkig kon je die weg laten schminken of als troost een glittertattoo laten zetten. Het leed was gauw geleden en de andere activiteiten lokten.

Buiten kon je elkaar op een luchtkussen van een verhoging af meppen of in de klautertoren je lenigheid en lef beproeven. Evi klom bijna naar de top. “Best spannend,” zegt ze als ze haar schoenen weer aantrekt. “Mijn benen trilden helemaal.” Gelukkig kon je in het luchtkussen eronder een zachte noodlanding maken.

Ook favoriet: het nat maken van een vrijwilligster die in een schandblok stond. Tussendoor genoten de kinderen van een suikerspin, poffertjes, een snoepje en een glas ranja.

Geen vakantieweek zonder vrijwilligers

De sfeer was uitgelaten, de kinderen genoten zichtbaar. Het moeilijkste was het antwoord op de vraag: Wat vond je het leukst? Coördinator Nienke de Vet en haar team van zo’n 50 mensen kunnen tevreden zijn. “Sinds corona is het lastiger om genoeg vrijwilligers bij elkaar te krijgen,” vertelt ze. Onder hen veel mensen uit het onderwijs, maar ook jonge mensen die nog niet zo lang geleden zelf deelnamen. Nienke is blij met ze, want zonder vrijwilligers geen vakantieweek. “Ik wil ze allemaal bedanken voor hun inzet.”

Sommige van hen helpen al verschillende jaren zoals Max die datascience studeert. Voor het zevende jaar is hij vrijwilliger, voor het eerste jaar zit hij in de werkgroep die de vakantieweek aanstuurt.

Nog even spelen

Voor het tweede jaar wordt de Kindervakantieweek in De Spie georganiseerd. “Een fijne plek,” zegt Nienke. “We kunnen binnen en buiten bezig zijn en er is geen verkeer.”

Met een banaan en een halfvolle kaart werden de kinderen aan het eind van de ochtend weer losgelaten. Buiten stonden ouders en grootouders onder een afdak van paraplu’s om ze op te vangen. Veel kinderen vonden het zo leuk dat ze ’s middags nog een keer terugkwamen. Nog even spelen voor ze weer in de schoolbanken moeten!