Ze zitten naast elkaar op een bankje te genieten van de eerste zonnestralen van de dag. Wanneer ik passeer groeten we elkaar en een van beiden vraagt of ik inspiratie aan het opdoen ben. Ik ken ze niet, maar blijkbaar weten zij wel wie ik ben want de ander zegt: ‘we lezen altijd met veel plezier je stukjes.’ Ik bedank ze en vervolg mijn ronde om het Water aan de Warande heen met een lichter hart. Een ontmoeting met mijn lezerspubliek dat me complimenteert. Ik ben geen broodschrijver, dus hier doe ik het voor. En de inspiratie komt vanzelf. Ik kijk om me heen, geniet van de natuur, leef mee met de bomen met hun voeten in het water en de zon brengt de zomer binnen.

De volgende ontmoeting. Ik kom mijn zwager en schoonzus tegen, zwetend als een otter. Het is zondagmorgen dus hij heeft zijn Max Verstappenshirt al aan. Zelf racet 'ie er ook aardig op los op zijn nieuwe wandelschoenen die uitgeprobeerd moeten worden. Misschien al aan het trainen voor de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella.

Ik vervolg mijn weg en zie het tijdelijke jongerencentrum schitteren in de zon. De containers hebben een gedaanteverwisseling ondergaan en staan in drie strakke kleuren in de ochtendzon te shinen en de Gilse jeugd te lokken. Geweldige vondst, die nieuwe naam de Unit, als onderdeel van R-Newt. Je moet er maar opkomen. Het staat er nu al een maand zonder zwarte graffiti, op zich al een wereldprestatie.

Een andere prestatie is het voedselbosje dat oprijst tussen het steeds hoger wordende zwenkgras. Af en toe maaien, moet de bijen en andere insecten toch de kop niet kosten. De hoogte komt overigens nu wel goed uit. We werden namelijk als buurtvereniging de Strijpen door de organisatie van het voedselbos uitgenodigd om op het midzomerfeest de zonnewende te komen vieren. Je mag dan rond de vuurpot komen dansen met een zomerkrans op en verder natuurlijk in je blootje, al zingend “als het gras twee kontjes hoog is, hela hi, hela ho”. Ik verheugde me er echt op, maar helaas zie ik op de kalender dat de geplande datum van 22 juni inmiddels gepasseerd is. Hoe en of er gedanst is? Ik weet het niet. Wat ik wel weet dat de dag daarna, waarop ik mijn rondwandeling maak de zomer is losgebarsten, dus het waren in ieder geval geen regendansen.

En zo heeft deze rondgang door ‘de Vraant ’mij genoeg inspiratie geboden om er niet zomaar de zijkaantjes van af te lopen.