In De Boodschap in Rijen werd op vrijdag 31 mei op een feestelijke manier stil gestaan bij het 10-jarig jubileum van Repair Café Rijen. Veel geïnteresseerden waren naar de Huiskamer van het Cultureel Centrum gekomen om de vrijwillige reparateurs met deze mijlpaal te feliciteren. Felicitaties ging ook naar Repair-Café-coördinator Wim Helmer, die op zijn beurt in een toespraak zijn waardering uit sprak voor de vijftien vrijwilligers die ieder voor zich een specialisme bleken te hebben. Vrijwilligers die bekend staan als de ‘gele kanaries’.

Door Brigitte Laurijsen

Hoewel voor vrijdag 31 mei de viering van het 10-jarig jubileum op het programma stond, waren de vrijwillige klussers van het Repair Café die ochtend gewoon aan het werk. De ‘gele kanaries’, zo genoemd vanwege de gele t-shirts die ze dragen, voerden ook deze ochtend diverse reparaties uit. Het was immers de laatste vrijdag van de maand en evenals op iedere laatste vrijdag van de maand konden mensen met hun te repareren spullen terecht in het Repair Café. De Huiskamer is telkens open van 9.00 tot 12.00 uur.

Feest

Tussen het repareren door namen de vrijwilligers tijdens de jubileumviering echter de tijd voor een kopje koffie of thee met daarbij een heerlijk gebakje, voorzien van een vlaggetje met een toepasselijke tekst: tien jaar repair café. Ook voor het luisteren naar de diverse toespraken namen de vrijwilligers een pauze, evenals voor het gezamenlijk poseren voor een groepsfoto, zodat ook iedereen die niet aanwezig kon zijn, met deze ‘kanjers’ kennis kan maken.

Toespraken

Kanjers. Dat blijken de vrijwilligers inderdaad te zijn. Dat bleek uit de toespraken van achtereenvolgens VIPvoorElkaar-oprichter Ingrid Langen – de Kanter, Repair-Café-Rijen-coördinator Wim Helmer en wethouder Merijn Scheifes. Ingrid blikte terug op het prille begin en noemde de officiële oprichtingsdatum van het Repair Café: 25 april 2014. Zij sprak ook haar waardering uit voor coördinator Wim, maar die liet op zijn beurt weten dat het toch echt de vrijwilligers waren die in het zonnetje moesten worden gezet.

Hoog percentage

Met een percentage van 80 tot 85 is het aantal geslaagde reparaties zeer hoog. Die uitgevoerde klussen blijken niet alleen divers van soort, de vrijwilligers blijken ook nog eens hun eigen specialiteit in huis te hebben. Elly en Lenie, op deze dag bezig met het inkorten en uitleggen van lange broeken, zijn te vinden achter hun naaimachines, en Jack is ‘meester klokkenmaker’. Willem, die vrijdagochtend helaas niet aanwezig kon zijn, blijkt al heel veel slijpwerk te hebben verricht. IT-ers en ICT-ers zijn er ook en, zo bleek afgelopen vrijdag, ook een handige fietsenmaker.

Cadeaubon

Van die fietsenmaker is het een klein ‘bruggetje’ naar de toespraak van wethouder Merijn Scheifes. Hij vertelde dat hij vroeger expres te laat op school was gekomen omdat hij met een passer gaatjes in zijn fietsband had gemaakt. Het viel destijds helaas wel op dat die gaatjes erg regelmatig waren! Na deze anekdote sprak Scheifes mede namens zijn eveneens aanwezige collega Marielle Doremalen waardering uit voor het feit dat het Repair Café zich zowel in Rijen als in Gilze in zet voor duurzaamheid. ,,We moeten de aarde doorgeven”, aldus Scheifes. Aan coördinator Wim Helmer overhandigde hij namens de gemeente een zeer welkome bouwmarktcadeaubon.

Voldoening

Een slagingspercentage van 80 tot 85, dat is sowieso al iets om trots op te zijn. Maar waar zijn de vrijwilligers zelf eigenlijk trots op? Jack haalt er voldoening uit dat hij ‘meester klokkenmaker’ wordt genoemd. Zelfs een letterlijk in onderdelen uit elkaar gevallen klok kreeg hij weer werkend. De meest bijzondere reparatie? ,,Een massagebed”, antwoordt hij. Elly is deze ochtend bezig met het inkorten van een lange broek, voor iemand uit een land waar mensen korter zijn dan de doorgaans langere Nederlanders. Lenie maakt op haar beurt twee broeken wijder, met bijzondere omstandigheden als noodzakelijke aanleiding.

Samenzijn

De jubileumviering was, zo vertelde Wim Helmer, niet het enige feestelijke deel van de dag. De vrijwilligers gingen ’s avonds, samen met andere nauw betrokkenen, uit eten. Wim had op die dag zelf nog iets extra’s te vieren, maar daarover wijdde hij zelf niet uit. Zijn echtgenote, die toevallig ook Lenie heet, vertelde dat haar man vrijdag met pensioen was gegaan. Hij was overigens al eerder gestopt met werken, maar na twee weken ging hij al als vrijwilliger bij VIPvoorElkaar aan het werk. Sinds 2016 mag hij zich coördinator noemen en hij hoopt dat nog heel lang te mogen zijn.