Een paar weken geleden zat in het weekblad Gilze en Rijen als bijlage een krantje van zwembad/sportaccommodatie Den Butter, aan de Hannie Schaftlaan in Rijen.
Gedachteloos zat ik het wat door te bladeren, totdat ik over de methode las, die tegenwoordig wordt gebruikt om kinderen te leren zwemmen, daar werd ik me toch blij van!
Kinderen krijgen een zwempaspoort en een schatkistje, dat gaandeweg wordt gevuld met respectievelijk zegels en edelstenen, totdat zij het ultieme doel hebben bereikt met de daarbij behorende beloning: De Rode Reuze Robijn.
Dit alles onder de bezielende leiding van haai Zed en zeester Sop, met wie ze doldwaze avonturen beleven en in no time het hele zwem ABC behalen!
Het contrast met de tijd, waarin ik mijn zwemdiploma moest halen, kon niet groter zijn!
Het fenomeen schoolzwemmen bestond toen nog, op Spartaanse wijze werd ons klassikaal zwemmen geleerd door een badmeester, die het vast ook prima had gedaan als drilinstructeur in het leger.
Helaas had ik net de pech, dat ik niet bepaald een vlotte leerling was, terwijl mijn klasgenoten al lang baantjes trokken in 'het diepe', lag ik nog steeds te spartelen in 'het ondiepe'.
Omdat ik geen goede 'pipovoeten' maakte, kreeg ik de slag maar niet te pakken en zo bleef ik aanmodderen.
Daar kwam nog bij, dat ik als de dood was, dat ik niet meer boven zou komen, zodra ik in het diepe sprong. Was ik in een vorig leven dan toch een heks? ;)
Op mededogen van onze sergeant hoefde ik niet te rekenen, integendeel: hij pakte mij juist keihard aan!
Om een goede slag te krijgen, moest ik tot in den treure 'droog' oefenen op het bankje aan de kant en toen ik eindelijk in het diepe mocht, liep hij er constant met de bekende haak naast, klaar om me uit het water te hijsen, als ik dreigde te verdrinken.
Hoe harder hij tegen me schreeuwde, hoe slechter het ging, iedere week moesten mijn ouders hemel en aarde bewegen, om mij het zwembad in te krijgen.
Op een gegeven moment beet hij mij toe, dat ik nooit mijn zwemdiploma zou halen: bijzonder pedagogisch verantwoord, maar niet heus!
Een andere badmeester legde zich er niet bij neer, met alle geduld van de wereld leerde hij mij zwemmen en zo haalde ik uiteindelijk mijn A-diploma.
Daar ben ik de beste man tot op de dag van vandaag nog steeds erkentelijk voor!
Aangezien het niet mijn grootste hobby is, blijft het bij af en toe een baantje trekken.
Had ik toen maar een Zed en Sop gehad, dan zou ik nu in het bezit zijn van het hele zwem-ABC en me als een vis in het water hebben gevoeld!
En laat dat nou net mijn sterrenbeeld zijn…