Ieder jaar zie ik weer als een berg op tegen het zetten van de kerstboom.
Liefst ga ik samen met mijn virtuele wandelmaatje Erik Scherder een blokje om, totdat de klus geklaard is.
Maar omdat ik de kluit niet wil belazeren, kwijt ik me netjes van mijn taak.
Het gaat bij ons altijd op de traditionele manier: ik kies de boom uit, manlief zet hem in een bak en hangt er de lichtjes alvast in, daarna doe ik de versiertruc. Als ik denk dat ik binnen klaar ben, kom ik bedrogen uit, want buiten staat nog een boom….zucht.
Na al die noeste arbeid, mag het eindresultaat er wezen!
Gewoonlijk halen we onze boom bij Huub Smeekens aan de Dongenseweg in Rijen, waar anders?
Dit jaar zijn we vreemdgegaan en hebben we voor mijn gemak een kant en klaar mini-exemplaar uitgekozen, sorry Huub!
De eerste kerst in ons huurhuis in Oosterhout, kan ik me nog goed voor de geest halen.
Om indruk te maken op de familie, hadden we flink uitgepakt, zowel culinair als met de versiering, ons huis leek wel op een plaatje uit een woonmodeblad!
Gaandeweg werd onze kerstversiering iets meer ingetogen en vullen we niet meer ieder hoekje en gaatje.
Mijn ouders hebben al bijna 20 jaar een kunstkerstboom en tot grote opluchting van mijn vader is het opzetten daarvan een fluitje van een cent.
In mijn jeugd was dat wel anders!
Terwijl ons mam zich bezig hield met de randversiering, zette ons pap met eindeloos geduld en militaire precisie, de kerstboom.
Die werd vastgezet in een standaard en je moest daarbij uitkijken dat hij niet omver donderde, een bijna onmogelijke taak!
Als dat uiteindelijk gelukt was, wachtte de volgende uitdaging: het ophangen van de lampjes.
Nadat de snoer uit de knoop was gehaald, wat ook nog een rotkarwei was, werd eerst gecontroleerd of ze het allemaal deden, voordat ze de boom in gingen.
Bij de controle brandden ze allemaal keurig, maar zodra ze hingen, weigerden ze pertinent dienst!
Er zat niets anders op, dan de lampjes een voor een vast te draaien.
Na de zoveelste poging, om de boom in de standaard te wurmen, of de lampjes aan de praat te krijgen, verloor zelfs ons pap zijn engelengeduld en kwam de stoom uit zijn oren.
Als de boom eenmaal kaarsrecht stond en alle lampjes brandden, hingen mijn broer en ik voorzichtig de kerstballen erin, waarna ons mam de kerststal inrichtte.
Dan waren we er weer voor een jaar vanaf!
Af en toe een scheutje water erbij en klaar was Cees.
Ieder jaar sneuvelden er wel een paar ballen of verloren de drie koningen wat ledematen, maar dat was ingecalculeerd.
Dat ons pap er geen (kerst)trauma aan over heeft gehouden, vind ik nog het grootste (kerst)wonder!
Ik wens u allen stressloze feestdagen en een relaxt 2024!