Het openen van verpakkingen is niet aan mij besteed, daarom besteed ik het liever uit!

Als ik een pakje vleeswaren wil openen, trek ik zo hard aan het plastic lipje, dat ik het eraf trek, maar het pakje dicht blijft.

Nadat ik een tijdje heb staan prullen, pak ik de schaar er maar weer bij.

Het ringetje, dat aan het dekseltje van een blikje knakworstjes zit, trek ik er steevast af, zodat ik met de blikopener in de weer moet.

Hetzelfde geldt voor een blikje Smac en als het er een keer wel aan blijft zitten, krijg ik de Smac niet uit het blikje, gelukkig zijn daar goede trucjes voor.

Ik kan me nog herinneren, dat je het blikje met een soort sleuteltje moest opendraaien, dat moest je aan de zijkant vasthaken aan het begin van een randje en met het sleuteltje rolde je dat randje op, totdat het blikje open was.

(S)makkie zou je zeggen, maar halverwege schoof geheid het al opgerolde randje van het sleuteltje af en kreeg ik het, behalve met de blikopener, met geen mogelijkheid meer open. Dat moest wel door een sadist verzonnen zijn!

Met een beetje pech, sneed ik mezelf ook nog eens aan dat randje en werd het een bloedbad!

Als het niet lukte om een pot open te draaien, kreeg ik de zenuwen en duwde hem bij manlief in zijn handen.

Ooit kreeg ik de tip, om eerst een klap te geven op de onderkant van de pot, dat werkt bij iedereen, behalve bij mij!

We hebben wel een pottenopener in huis, maar met dat onding kan ik totaal niet overweg!

Ook een tik met het deksel op de rand van het aanrecht, leverde niets op.

Nou ja, niets….

De tik was zo hard, dat de pot brak en de zure bommen over de keukenvloer lagen!

Een zak chips openmaken, hoe moeilijk kan het zijn? Voor mij kennelijk wel, want in plaats van in de bak, komt de chips met regelmaat op de vloer terecht.

Gelukkig kun je bij ons van de vloer eten ;)

Het probleem met de potten heb ik getackeld, die maak ik nu met behulp van een stroef matje, in een handomdraai open.

Nog niet zo heel lang geleden, zat er onder de draaidoppen van sommige drinkpakken, een lipje met een trekringetje, om het pak te openen, bij mij waren er 3 scenario’s mogelijk:

1. Ik trok met zoveel kracht het lipje los, dat (een gedeelte van) de inhoud over het aanrecht, de vloer of mijn kleren ging.

2. Ik trok het ringetje van het lipje af, maar het lipje bleef zitten, zodat ik er met iets scherps doorheen moest steken.

3. Ik kreeg het lipje helemaal niet los en opende het pak op de ouderwetse manier, door er een hoekje af te knippen.

Ik spaarde altijd braaf de drinkpakdoppen voor het goede doel, als ik een doos vol had, leverde ik ze in bij de Goudrenet, onze groenteboer in Rijen.

Toen ik een paar weken geleden mijn ijverig gespaarde doppen wilde inleveren, bleek dat ze ermee gestopt waren, omdat tegenwoordig de doppen aan de drinkpakken vastzitten.

Desondanks vind ik dat de uitvinder hiervan een onderscheiding verdient, nu raak ik tenminste nooit meer het dopje kwijt!

Op het aanrecht staan standaard een extra keukenrol en een verbanddoos, erg handig!