Dat ik mijn rijbewijs niet cadeau heb gekregen, mag u gerust weten. Door een combinatie van faalangst en examenvrees, moest ik meerdere keren ’afrijden’ voordat ik eindelijk het felbegeerde roze papiertje in handen had. Steeds zakte ik weer om een andere reden: Ik reed te onzeker, dan weer te roekeloos, te slordig, ik keek niet voldoende vooruit, etc.
Op een gegeven moment moest ik weer examen doen en alles zat mee, dat kon ook niet anders, want ik had mijn lievelingssokken aangetrokken ;) Soepel stuurde ik de lesauto door het verkeer, ik keek zo goed, dat ik bijna mijn nek verrekte en zelfs de bijzondere verrichtingen gingen perfect! Dit keer zou ik slagen, ik wist het 100 procent zeker!
Onderweg naar het examencentrum, passeerden we een zebrapad, er kwamen wel voetgangers aangelopen, maar omdat zij nog niet aan het oversteken waren, reed ik door. De examinator kende geen genade en trapte op de rem, ik was verbijsterd, dit kon niet waar zijn! Volgens hem had ik moeten stoppen, omdat de voetgangers overduidelijk wilden oversteken. Hoewel hij gelijk had, vond ik het ontzettend onrechtvaardig en tot overmaat van ramp, trof ik de keer daarop weer dezelfde examinator.
De moed zakte me in de schoenen, voor mijn gevoel reed ik een waardeloze rit en verknalde ik de bijzondere verrichtingen volledig. Dit keer stopte ik echter keurig voor de naderende voetgangers bij het beruchte zebrapad.
Tot mijn stomme verbazing en die van mijn rijinstructeur, die met samengeknepen billen op de achterbank had gezeten, was ik dit keer wel geslaagd!
Volgens de examinator had ik heel goed vooruit gekeken en geanticipeerd op de verkeerssituatie, op wat schoonheidsfoutjes na (bij het fileparkeren had ik de lesauto verticaal geparkeerd!), vond hij dat ik keurig had gereden.
Nu ben ik beslist geen modelchauffeur, maar zebrapaden zijn heilig. Dat dit lang niet voor iedere bestuurder geldt, wordt in de praktijk pijnlijk duidelijk.
Voetgangers moeten regelmatig terug op de stoep springen, omdat er wordt doorgereden, of krijgen zowat een hartverlamming, als er op het nippertje, met rokende banden, voor ze wordt gestopt. Gelukkig loopt het meestal met een sisser af, maar je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren…
Langs het zebrapad in de Rembrandtlaan in Rijen zitten lampjes in het wegdek, die gaan knipperen zodra er een voetganger nadert, duidelijker kan het niet! Kennelijk hebben sommige bestuurders hier geen boodschap aan en rijden doodleuk door. Als ze hierop worden aangesproken, reageren ze soms agressief of steken de bekende middelvinger op. Zijn ze nou helemaal van het (zebra)padje?!
Ik zal mijn hoogbejaarde examinator eens op ze af sturen, dat zal ze leren!