Wellicht kunt u zich mijn column over onze vakantie in Normandië en D-Day nog herinneren?
Hoog tijd om er weer eens een reisverslag in te gooien, dit keer over onze midweek in de Duitse Eifel, begin november van dit jaar.
Vanaf de Verre Weiden in Rijen was het slechts 2,5 uur rijden naar het vakantiepark in Heimbach, zoveel moois op een steenworp afstand!
Wist u trouwens dat Gerolstein, ook gelegen in de Eifel, een vriendschapsverband had met de gemeente Gilze en Rijen?
Omdat we ruim een uur te vroeg waren, maakten we al gelijk kennis met de oerdegelijke Duitse Pünktlichkeit
De vriendelijke dame achter de ontvangstbalie was onvermurwbaar: om 15.00 uur en geen minuut eerder, kregen we de sleutel van ons appartement!
Wij maakten van de gelegenheid gebruik om het lieflijke dorpje Einruhr te bezoeken, waar wij 6 jaar geleden verbleven.
Precies om 15.01 uur (beetje flauw, ik weet het) meldden wij ons weer bij de balie voor de sleutel.
Het appartementencomplex had de grauwe aanblik van een Oostblok gebouw, dat viel behoorlijk tegen!
Eenmaal binnen, waanden we ons in een zee van licht en ruimte!
Een grote hal, met een ruime badkamer en toilet, 2 flinke slaapkamers en een enorme huiskamer met heel veel ramen en een verrassend ruime keuken.
Als kers op de taart het balkon met een betoverend uitzicht op het Rurtal en de Rursee.
We hebben flink wat kilometers gewandeld in de schitterende Eifel en genoten van de geweldige natuur, zelfs mijn Ommetje app heeft me niet in de steek gelaten ;)
Een week lang, hebben we ons gelaafd aan de Duitse gastvrijheid en de befaamde lekkernijen.
Als een volleerde gids, heeft manlief tot in detail de werking van de nabijgelegen waterkrachtcentrale uiteengezet, daar kon geen professional tegenop!
In het voormalige Nazi-opleidingskamp ’Vogelsang’ dat nu dienst doet als museum, zijn we meer te weten gekomen over de bijzondere flora en fauna in de Eifel.
Omdat het toeristenseizoen voorbij is, hebben we in alle rust door het mooie Monschau gestruind.
Alsof je in een tijdmachine naar de middeleeuwen bent gestapt, wonderlijk!
Mijn man kwam met het onzalige plan, om het fort boven in het dorp te bezichtigen, voor mij hoefde dat niet zo nodig.
Tegen de tijd dat ik eindelijk boven aan kwam sjokken, had hij zijn appeltje al verorberd, gelukkig maakte het uitzicht alles goed, het was letterlijk adembenemend!
In een schattige Conditorei trakteerden we onszelf op een heerlijke verse panini gezond en een warme chocolademelk.
De dagen zijn voorbij gevlogen en na ons laatste avondmaal en ontbijt op Duitse bodem en nog een allerlaatste blik op het onvergetelijke uitzicht, moesten we toch echt de sleutel inleveren.
Eifel, wat ben je prachtig, we hebben genoten met een hoofdletter G!
Het afscheid viel me zwaar: in de auto onderweg naar huis heb ik stiekem een traantje weggepinkt…