Afgelopen week vroeg de Volkskrant aan acht lijsttrekkers welk boek hun gemaakt heeft tot wie ze zijn, of welk boek ‘gewoon’ hun favoriet is. Twee dingen vielen me op: er was maar één boek uit deze eeuw bij en maar één boek van een Nederlandse schrijver. Dat laatste was tegelijk het enige boek geschreven door een vrouw: ‘Oeroeg’ (1948) van Hella Haasse. Het oudste boek stamt uit het jaar 400: ‘Belijdenissen’ van |Augustinus.

Niet zo vreemd dat het allemaal oudere boeken zijn: als je jong bent, maakt alles meer indruk. Toch zijn zes van de acht lijsttrekkers van na 1975, hun keuze had dus best moderner kunnen zijn. In de bijgaande interviews geven ze aan weinig tijd te hebben om te lezen.

Het artikel doet me denken aan ‘Eus’ Boekenclub’, een tv-programma dat meerdere seizoenen kent en momenteel op de vroege zondagavond te zien is. Eus, oftewel Özcan Akyol, is zelf schrijver van drie romans en van columns in onder andere het Brabants Dagblad. Zijn laatste roman is net uit: ‘Afslag 23’.

Eus wil met zijn programma de liefde voor het lezen vieren. Dat kan volgens mij niet vaak genoeg.

Hoofdmoot is het bezoek van een schrijver wiens nieuwste boek net uit is. Een kleine leesclub, die bestaat uit twee prominente Nederlanders, bespreekt dat boek samen met Eus en de schrijver. Voor elk boek wil je meteen naar de winkel of de bibliotheek vliegen, zoveel enthousiasme leggen de deelnemers aan de dag. De schrijver vertrekt altijd met rode konen van blijdschap.

Er zijn ook andere items. Een dichter draagt een gedicht voor. Mocht je ‘niks met poëzie hebben’: kijk en luister hoe mooi het is. Ook aanwezig is een van de honderdduizend amateurschrijvers die o, zo graag wordt uitgegeven en zijn of haar manuscript presenteert. In de vorige seizoenen was er een verzamelaar die zijn bijzondere boekverzameling toonde. Dit seizoen is er iemand die vertelt hoe hij/zij het lezen promoot.

In elke aflevering komt ook een ambassadeur van het boek aan het woord. In het vorig seizoen waren dat politici, nu zijn het burgemeesters. Hij of zij leest voor uit het boek dat grote indruk heeft gemaakt en hij/zij vertelt er over. Eus noemt de burgemeesters bondgenoten die de leesliefde helpen verspreiden. Onlangs was dat de jongste burgemeester van Nederland.

In die stoel zie ik graag onze burgemeester eens zitten. Het is mooi als hij heel Nederland en in het bijzonder onze gemeente laat weten welk boek zijn leven heeft beïnvloed. In tijden van ontlezing en achteruitgang van tekstbegrip op scholen wil hij vast een steentje bijdragen om dat een halt toe te roepen. En mocht Eus geen plaats meer hebben: burgemeester, ik interview u graag voor dit weekblad welk boek indruk op u heeft gemaakt.