De politieke agenda vertelt dat we samen duurzaam gaan doen in onze gemeente. Nu ben ik geen Nederlands kampioen tegelwipper, maar vorig jaar kwam ik een heel end. Er moest behoorlijk wat gewipt worden om kabels te leggen voor ons pad op weg naar duurzaamheid. En dat is met zo’n oud huis uit begin 1900 geen sinecure. Het begon enkele jaren geleden met het bezoek van de energiecoach van Energie Gilze Rijen, die een warmtescan kwam maken en advies gaf. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Dankzij een eerdere verbouwing werd een en ander goedgekeurd, maar ik moest er wel aan geloven: de onvermijdelijke zonnepanelen. Intussen was de oorlog in Oekraïne uitgebroken en de gasprijs ging door het plafond, ondanks de goede isolatie dus we begonnen maar eens met offertes aanvragen.
Snelle reacties in de mailbox, waarbij iedereen een foto van mijn huis bleek te hebben en er voor het gemak al een partij van die lelijke dingen op had gelegd. De prijzen waren inmiddels de gasprijzen gevolgd en het werd achter in de rij aansluiten. China bleek hofleverancier en erg ver weg, terwijl toch iedere dag de bestelbusjes met Alibaba spullen door de straat crosten.
Even keuzestress, maar we kozen voor een leverancier in de buurt, want die was net een partijtje bij mijn buurman op het dak aan het leggen. Lekker vertrouwd en makkelijk bereikbaar. Afijn een half jaartje later, na talloze telefoontjes en mailtjes nam ik maar afscheid van hem. Gelukkig bleken er meer Gilse installateurs op de energiemarkt te opereren en weer een half jaartje later, net voordat de zonnezomer echt losbarstte lagen ze te shinen op mijn dak. Ik was trouw gebleven aan dezelfde energieleverancier, vroeger al de PNEM nu Essent. Via de slimme meter weer een verslavende app erbij, dus iedere dag de standen bij houden. Daarnaast de app met de dagwinst van de zonnepanelen. Mijn schermtijd was flink toegenomen.
Na de discussie over het wel of niet salderen in de toekomst, volgde nu het naming and shaming en werd ik nota bene beschuldigd van misbruik. # MeToo? Nee Nee, Essent en co zagen de kans schoon om hun verdienmodel op te poetsen en met de lange vinger naar mij te wijzen als plunderaar van de arme medeburger die geen zonnepanelen had. Voortvarend ging het nutsbedrijf bij van de Bron van start met terugleveringskosten en een vaste heffing per maand. Zelfs het woord toeslag werd in de mond genomen. Oppassen want voor je het weet zit je in het volgende toeslagenschandaal.
Over de kosten die ik heb gemaakt om die dingen op mijn dak te leggen, wordt niet gesproken. Nee…dat heet investering. Voor mij is het toch echt bedoeld als investering in milieu en duurzaamheid. En ik ben echt niet van plan om hartje zomer de droger extra te laten draaien, terwijl we de was al jaren buiten hangen. En de airco dan? Die draait vooral in de winter als elektrische warmtebron in plaats van gas. Laat die warmtepomp nog maar even zitten….