Anneke Laureijssen-van Wanrooij uit Gilze wordt op 21 december honderd jaar. Pas sinds maart woont ze in een appartement in zorgcentrum Sint Franciscus. Daarvoor woonde zij nog zelfstandig aan de Fazantendrift, waar ze veel voor het raam zat. Ze stond bekend als de zwaaioma omdat ze naar iedereen zwaaide die voorbijkwam.

Tekst: Marlene Lunter

Foto: Cor de Kok

Anneke is geboren in Dorst als zevende in een gezin van elf kinderen. Op haar tweede verhuisde het gezin naar Gilze. Vanaf haar veertiende woonde ze in bij de familie Roosendaal waar ze het huishouden deed. Daarna ging ze bij schoenfabriek Aarts werken. Voordeeltje: haar ouders kregen drie paar schoenen voor de jongste kinderen.

Nederlands-Indië

In de laatste jaren van de oorlog woonde het gezin in Ulicoten waar Anneke verkering kreeg met boerenzoon Nard Laureijssen. Na de oorlog trouwden ze, tegen de zin van Nards vader. Die vond Anneke te min omdat zij ‘maar’ een arbeidersdochter was. In 1946 werd dochter Marij geboren. Nard moest naar Nederlands-Indië vanwege de dienstplicht en bleef 3,5 jaar weg. Het was voor alle drie een zware tijd.

Toen Nard thuiskwam, moesten ze weer aan elkaar wennen. In 1951 en 1952 werden hun zonen Wil en Kees geboren. Nards vader trok bij, hij was reuzetrots op de stamhouder. Nard en Anneke werkten hard om rond te komen, Nard bij de firma Willemse de Mulder. Anneke vlechtte thuis schoenen. Nards moeder gaf het gezin stiekem kinderkleding en voedsel. De kinderen kijken toch terug op een mooie jeugd die ze op allerlei plaatsen in Gilze doorbrachten.

Hobby’s

Anneke heeft jarenlang gebreid en gehaakt. Dat een gehaakte bikini geen succes is, ontdekte kleindochter Angela. Toen de kinderen het huis uit waren, wandelde Anneke graag en werd er gekaart met broers en zussen. Op zaterdag bezocht ze vaak met twee zussen Breda, Tilburg of Rotterdam. Ze had een koffieclubje en ondernam met dochter Marij veel reisjes.

Kleinkinderen en achterkleinkinderen werden geboren. Na meer dan 60 jaar getrouwd te zijn geweest, overleed Nard. Ook zoon Kees en schoonzoon Dré moest Anneke tot haar grote verdriet afstaan.

Na een gebroken heup kwam ze in maart 2023 in Sint Fransiscus terecht. Ze mist het dorp, maar zit graag voor het raam om van het groene uitzicht te genieten. Dochter Marij zoekt haar dagelijks op en ook zoon Wil en de rest van de familie komen regelmatig. Tot op de dag van vandaag gaat Anneke wekelijks naar de kapper. “Als je haren en schoenen maar goed zijn,” zei haar moeder altijd. “Je wordt vanzelf zo oud,” zegt Anneke. “Ik wil er nog best een paar jaartjes bij.”