”Dank, dank, dank.” Met die drie woorden beëindigt Rijenaar Fred Polling zijn bedankbrief aan alle mensen die hem op welke manier dan ook hebben gesteund tijdens zijn ‘Hollands Rondje’, een meer dan 1000 kilometer lange fietstocht door Nederland. Er waren financiële bijdragen, er waren mensen die onderweg meefietsten of hem enthousiast aanmoedigden, evenals materiaalverzorgers. Bijzondere ontmoetingen waren er ook met diverse (oud)-profwielrenners die handtekeningen hebben gezet op de beide wielershirts die later dit jaar worden geveild. Fred kijkt zeer tevreden terug.

Door Brigitte Laurijsen

Voordat Fred op 10 augustus voor het eerst op de fiets stapte, vond al een weekbladinterview plaats. Daarin vertelde hij wat zijn motivatie was om maar liefst 1000 kilometer af te leggen. Hoewel hij sowieso veel tijd op zijn racefiets doorbrengt, had hij nu een goed doel voor ogen: de Verwendag van Op Den Alpe Rijen. Die Verwendag heeft inmiddels plaatsgevonden, op 10 september. De 70 gasten werden getrakteerd op een onvergetelijke dag, waarop dankzij het voorlopige Hollands Rondje-eindbedrag van € 4565 een extra feestelijke editie kon worden georganiseerd. Feestelijk ook, omdat het tienjarig bestaan werd gevierd.

In gesprek

Na het eerste interview met Fred vindt nu een tweede gesprek plaats. Hierin kijkt hij terug op zijn fietstocht die in eerste instantie een lengte van 1000 kilometer zou hebben. Het werden er meer. Fred ging op 10 augustus van start en kwam 8 dagen later over de ‘finish’. Die finish bleek niet na 1000, maar na 1140 kilometer te zijn bereikt. Moe was Fred bij aankomst ongetwijfeld, maar zeker ook voldaan. Hij heeft genoten van de fietstocht, maar ook van de omgeving en is zeker ook dankbaar voor alle steun, waarover later meer.

”Wat is Nederland toch mooi.” Dat schrijft Fred in zijn bedankbrief. Op de vraag wat er volgens hem zo mooi aan is, antwoordt hij: ,,De verschillende landschappen, Brabant is weer anders dan Zeeland, Noord-Holland, Friesland, de Achterhoek en Limburg”. Over de bijzonderheden die hij heeft gezien, zegt hij dit: ,,Bijzondere bruggen, mooie dorpjes langs de Vecht, de Oostvaardersplassen, de Friese meren, bijzondere natuur in Drenthe en Twente, het mooie Gelderland en het altijd prachtige Limburg. Zo heeft elke provincie wel wat bijzonders en zeker vanaf de fiets gezien.”

Handtekeningen

Tijdens het ‘Hollands Rondje’ heeft Fred Polling diverse (oud)-profwielrenners bezocht teneinde door hen handtekeningen te laten zetten op de later te veilen wielershirts, uiteraard ook voor het goede doel. Het bleef niet bij handtekeningen plaatsen alleen, maar er werden ook sfeervolle foto’s gemaakt. Fred noemt de namen: ,,Rini Wagtmans, Hennie Kuiper, Max van Heeswijk (heeft een fietswinkel in Rijen), Theo de Rooij, Marcel Kittel, Tom Veelers, Mathieu Hermans en Henk Lubberding hebben gesigneerd.”

De handtekeningen van Jeroen Blijlevens, Gert Jacobs, Jelle Nijdam en Johan van der Velde volgen nog. Gevraagd naar de reacties van de wielrenners die reeds een handtekening hebben gezet vertelt Fred: ,,Ze waren allemaal vol lof dat ik dit doe voor het goede doel. Van Theo de Rooij heb ik zelfs een gesigneerd boek gehad met daarin geschreven ‘Voor Fred! De grote Alpen Rijer! Veel leesplezier!’ en van Henk Lubberding een persoonlijk gesigneerd wielershirt. Daarnaast waren de bezoeken en de gesprekken met sommige renners een geweldige ervaring.”

Tegenspoed

Op de vraag of er onderweg ook iets tegen zat, antwoordt Fred: ,,Ja, in de derde etappe van Den Haag naar Lelystad had ik de eerste twee uur regen en reed ik lek en brak er een onderdeel af, maar dat hebben ze in Zoetermeer allemaal kunnen repareren. Verder heb ik alleen maar geluk gehad, zowel met het weer als met het materiaal.” Van ‘alleen maar geluk’ is het maar een kleine stap naar het gelukzalige gevoel dat bij Fred na afloop overheerst. Dankbaar is hij zeker, maar ook geraakt.

De laatste vraag: ’Waar was je het meest door geraakt?’ Fred antwoordt: ,,De mensen die met je mee zijn als begeleiding, die elk uur van de dag voor je klaar staan, de fietsers, de mensen waar je mag slapen, aanschuiven en wat al niet meer. Als ik er aan terug denk, krijg ik nog een brok in mijn keel, zo hartverwarmend.”

Met name noemt Fred zijn ‘meiden en schoonzonen’, maar allereerst Nelis en Mandy, die op een van de foto’s samen met hem het voorlopige eindbedrag tonen. Voorlopig, want het bedrag van de te veilen wielershirts komt daar nog bij. Fred besluit: ,,Uit de grond van mijn hart aan iedereen die heeft bijgedragen op welke manier dan ook: nogmaals dank, dank, dank!”