Deo volente, zo schrijft pastor Joost de Bont in de uitnodiging voor zijn zilveren priesterjubileum. Zou iedereen weten wat die Latijnse tekst betekent? Misschien niet. Daarom maar even de Nederlandse vertaling: ’Als God het wil’. Die God is heel belangrijk voor Joost en dat geldt ook voor Jezus, waarover hij later in het interview meer zal vertellen. Het priesterjubileum wordt op drie locaties gevierd. In Dongen, in Molenschot en in Rijen, telkens in de vorm van een eucharistieviering. Joost noemt het een feest van de gemeenschap.

Door Brigitte Laurijsen

De eerste jubileumviering vindt plaats in de Annakerk in Molenschot, op 29 april. Die vering begint om 19.00 uur. De locatie van de tweede eucharistieviering is de Maria Magdalenakerk, met aanvang 10.00 uur op 30 april. De derde viering vindt plaats op 7 mei, om 10.30 uur in de Laurentiuskerk in Dongen. Op die derde datum hoopt Joost ook nog eens zijn 58e verjaardag te mogen vieren. Na iedere eucharistieviering is er gelegenheid voor een feestelijke ontmoeting in de kerk. Ook ontvangen alle aanwezigen een herdenkingsprentje.

Psalm

Een mijlpaal, zo mag het jubileum van Joost best worden genoemd. Hij is er dankbaar voor en spreekt van plezier en voldoening. Bovenaan de uitnodiging die aan alle parochianen is gericht, staat een psalmtekst: ‘U bent mijn enige hoop, Heer, mijn God. Van jongs af vertrouw ik op U’ (Psalm 71, 5-6). Waarom Joost voor deze Psalmtekst heeft gekozen? Hij beantwoordt de vraag als volgt: ”Je kunt het niet zelf. Het is een cadeau. God is de Bron van leven.”

Klein en kwetsbaar

Joost de Bont omschrijft zichzelf als klein en kwetsbaar. Bij zijn geboorte, op 7 mei 1965, was hij dat letterlijk. Hij werd namelijk tien weken te vroeg geboren. Zijn vader, Piet de Bont, besloot een ‘nooddoop’ te doen, waarna de ‘kleine en kwetsbare’ baby de naam Joseph ontving, de naam van de vader van Jezus. Bij de echte doop werden er twee namen aan toegevoegd: Petrus en Maria. Petrus verwijst naar Piet en Maria naar een overleden zusje van Joost. Aangezien de naam ‘Joseph’ volgens zijn broers en zussen ouderwets klonk, noemden zij hem Joost. Hij luistert naar alles, ook naar Joostje, zoals hij regelmatig wordt genoemd.

Fascinatie

Een gelovig gezin, zo mag het gezin De Bont gerust worden genoemd. Na een nooddoop en een echte doop ontstond bij Joost op vierjarige leeftijd al een fascinatie voor Jezus. ”Ik kon me niet voorstellen dat de kleding van Jezus werd gestolen. Dat doe je toch niet.” legt Joost uit. Joost werd misdienaar, koorzanger en stelde de liturgie mee samen. Theologie studeren deed hij echter niet meteen, eerst volgde hij op advies van zijn ouders de PABO, waarna hij met veel plezier in het onderwijs ging werken.

Studie en priesterwijding

De HBO-studie Theologie en Levensbeschouwing volgde later in Tilburg, waarna hij de priesteropleiding van het bisdom Breda aan Bovendonk volgde. Na een pastorale stage in Breda werd Joost op 7 november 1998 tot priester gewijd. In november pas? Waarom viert hij zijn jubileum dan al in april en mei? Het blijkt dat op 9 mei zijn diakenwijding plaats vond. En, zo vertelt hij, feest vieren in het voorjaar is veel fijner dan in november. Ook op de dag van het weekbladinterview schijnt overigens de zon, hetgeen verklaart waarom Joost op de bij de Annakapel gemaakte foto een zonnehoed draagt.

Ervaringen en wensen

Joost heeft al verteld over zijn fascinatie voor Jezus, maar hij wil graag nog wat verduidelijken over het priester zijn: ”Ik wil zorgend bezig zijn.” Als mooiste ervaring noemt hij het feit dat mensen hem meteen in vertrouwen nemen. Minder mooi, vervelend eigenlijk, vindt Joost de onnodige wet- en regelgeving. Bestuurlijk bezig zijn is niet bepaald iets voor Joost, al hoort dat er zo nu en dan ook wel bij. Laat hem maar ‘gewoon’ priester zijn, tot in de eeuwigheid. Het is immers geen werk, maar een manier van leven, zo vertelt hij. Voor de toekomst heeft hij enkele wensen: ”Dat het priesterambt voor iedereen wordt, dat de kerk liever wordt, tot de kern komt en dat iedereen erbij hoort.”

Thuis voelen

Joost de Bont is al eerder geïnterviewd, toen hij anderhalf jaar werkzaam was in zowel Parochie Dongen en Klein Dongen – Vaart als Parochie Heilige Geest. Hij vertelde destijds dat hij zich thuis voelde in het samenwerkingsverband. Zou hij zich in die parochies nog steeds thuis voelen, in het Pastoraal Team? Hij glimlacht en antwoordt: ”Ja, nou! Steeds meer. Het voelt als een familie’’. Hij onderhoudt overigens ook nog steeds contacten met het oude Pastoraal Team en ook tijdens de jubileumvieringen zullen diverse andere pastores aanwezig zijn. ”Uw aanwezigheid en gebed betekenen voor mij ontzettend veel en zijn ook het mooiste geschenk op dit jubileumfeest,” zo schrijft hij.