Op het eerste gezicht lijkt er niet zoveel mis met de zeventienjarige Lynne Verlinde. De werkelijkheid is anders. Dat blijkt als zij het verhaal vertelt over de problemen die zij al sinds haar elfde jaar ervaart. Haar ouders Suzanne en Mathieu vertellen mee en zus Myrthe luistert op de achtergrond. Lynne en haar ouders startten een crowdfund-actie voor een hulphond. Die hond kan ervoor zorgen dat het leven van Lynne een stuk prettiger wordt.

Door Lia van Gool

“Op mijn elfde botste een van mijn klasgenoten, tijdens de gymles met zijn knie in mijn knieholte. Daardoor kreeg ik een botkneuzing en raakte het weefsel beschadigd.” Door de klap kreeg Lynne CRPS (complex regionaal pijnsyndroom). Hierdoor werden haar zenuwen ontregeld. Elke aanraking deed pijn. Na het ongeluk veranderde het leven van Lynne compleet. Er volgden therapieën, behandelingen en enkele opnames. Lynne moest stoppen met school. Nu krijgt zij ambulante begeleiding en gaat een aantal dagen in de week naar dagbesteding Lumiejére in Sprang-Capelle. Daar is zij vooral creatief bezig. “De animatie in het filmpje op de site, heb ik zelf gemaakt.”

Conversie

De klachten van Lynne zorgen voor voortdurende stress en overprikkeling. “Als de stress te hoog wordt, schakelen mijn hersenen mijn lichaam uit en krijg ik conversie. Bij deze conversieklachten doen mijn armen, benen en mijn spraak het niet meer.”

Hartverscheurend

Het verhaal dat Lynne vertelt, is hartverscheurend, vooral als zij vertelt dat zij het ‘niet meer zag zitten’. Een meisje, een kind nog, dat zich van het leven wil beroven, dat haar ouders een berichtje stuurt met de boodschap dat dat het laatste is wat zij van haar horen, een kind dat het vertrouwen in haar ouders verloor. Lynne omschrijft het als volgt: “Van een heel erg onwetend kind dat graag speelde, werd ik een meisje met problemen. Ik werd ineens een stuk ouder, omdat ik dingen niet meer kon doen.” Om vijf over elf gebeurde het ongeluk. “Daarvoor speelde ik nog. Daarna nooit meer.”

Bultersmekke

Mathieu kwam, via-via, op het idee van een assistentiehond en kreeg contact met Bultersmekke, een instelling die assistentiehonden opleidt. “Met een assistentiehond kan Lynne weer zelfstandig dingen doen.” Suzanne ziet de komst van een assistentiehond als ‘hoop voor de toekomst’. “Die hond is dan van Lynne, van pup af aan.” Helaas worden de kosten van zo’n psychosociale assistentiehond(zoals dat officieel heet) niet vergoed.

Overweldigend

“Wij zijn zelf een actie gestart, die goed loopt. Het is overweldigend. In een paar dagen tijd is er al vijftienduizend euro binnen.” Lynne vindt het ‘mooi, onwerkelijk, emotioneel en zwaar. “Mensen komen mijn verhaal te weten. Ik stel mij kwetsbaar op. Ik gun mijzelf niet dat mensen dit voor mij doen, dat zij mij dit waard vinden,” zegt Lynne. Even komt er een glimlach op haar gezicht, op de vraag of zij op de foto wil. “Zie ik er wel goed genoeg uit voor de foto? Dan ben ik gewoon wel even tiener.”

Wie de crowdfund-actie voor een assistentiehond voor Lynne wil ondersteunen, kan informatie vinden op https://whydonate.com/nl/fundraising/assistentiehond-voor-lynne